Anyway, already did it. Anyone can add corrections? Be gentil with the translations, French is not my mother tongue.

52° 10 Nord, 11° 40 Est. Non, ce n`est pas Berlin, c`est Magdebourg. C`est ce que j`aperçois, en rentrant, sur le tableau de la salle de navigation, après un repas silencieux et rapide. Comme toujours avant le départ, l`anxiété alourdit l`air et me gagne. C`est fiévreusement que je m`installe à ma place pour préparer les cartes et inscrire tous les ordres. Il faut tout préparer avec un maximum de soin et de méthode pour laisser le moins de chose possible à faire en l`air, car l`aviateur le plus experimente perd, en l`air, la moitié de ses moyens.
A la table à côté de moi, penché sur ses cartes, travaille le père Patrick. En voyant la face burinée et noble de ce brave abbé, qui rayonne d`une intense vie intérieure, je ne peux m`empêcher de penser un instant à ce qui doit se passer dans cette tête. Enseignant avant guerre les mathématiques dans un petit collège de province, il va maintenant partir, à vingt mille pieds, au-dessus de l`Allemagne, pour larguer quelques tonnes de bombes sur les villes, avec la même science scrupuleuse que celle avec laquelle il enseignait ses jeunes élèves. Quelle mystérieuse alchimie que la guerre! Presque aussi mystérieuse que les voies impénétrables du destin qui se joue de nous.
A la réunion générale de l`équipage, je retrouve tout mon monde : le jeune et nouveau pilote qui fait sa première mission, le vieux bombardier redevenu silencieux, le radio toujours égal a lui-même, le mécanicien qui a emporté les rations de vol et fait office de cambusier, et les deux jeunes mitrailleurs toujours plein d`un joyeuse ardeur, comme s`ils allaient a la fête.
Ayant déjà vidé les poches de mon battle-dress, je n`ai même pas à remplir les deux sachets dont l`un est rouge et reçoit tous les papiers intimes à détruire, tandis que l`autre, le blanc, est pour les papiers à envoyer à la famille.
J`ai fait tous ces préparatifs-là, dans ma chambre et tous mes papiers sont en ordre, prêts, comme moi-même.
On nous fait longuement la leçon et, n`étaient les accoutrements des élèves, on se croirait au collège pour les recommandations avant la composition. L`officier de Renseignement, le colonel qui commande la Station, l`Air Commodore qui commande la base, chacun à tour de rôle nous fait son petit discours. On nous a projeté les photographies de Magdebourget de ses environs, la carte des batteries allemandes avoisinantes, des « decoys » ou faux objectifs, des camps de prisonniers voisins.
« Et n`oubliez pas », ajoute l`Officier de Renseignements, en pointant sur la carte, « si vous êtes « descendus », essayez de passer par ici, par la Hollande ou de prendre un bateau suédois dans un des port de la Mer du Nord. »

52° 10 Noord, 11° 40 Oost. Nee, het is niet Berlijn, het is Maagdenburg. Dat is wat ik bemerk bij het binnenkomen op de tafel van de briefing-room, na een stille en vlugge maaltijd. Zoals altijd voor het vertrek, stijgt de angst en overwint me. Koortsachtig installeer ik me op mijn plaats om het vluchtplan voor te bereiden en de bevelen op te geven. Het is nodig dat men alles voorbereid met grote zorg zodat men niets aan het toeval kan overlaten tijdens de vlucht, omdat de piloot die het meest moet improviseren, de helft van zijn middelen verliest.
Aan de tafel naast mij, werkt vader Patrick, terwijl hij zich buigt over de kaarten. Ik kijk naar het getekende en nobele aanzicht van deze dappere geestelijke, die getuigt van een intens leven, ik kan me geen moment inbeelden wat zich moet afspelen in dat hoofd. Voor de oorlog gaf hij les wiskunde in een kleine school, nu zal hij op twintig duizend voet boven Duitsland vliegen om enkele tonnen bommen te droppen op steden, met de zelfde nauwkeurigheid die hij zou gebruiken om zijn leerlingen te onderwijzen. De mysterieuze aard van de oorlog. Bijna even mysterieus als de ondoordringbare stemmen van het noodlot die zich buigen over ons.
Bij de laatste hereniging van het squadron, vind ik er mijn hele wereld terug : de jonge, nieuwe piloot die zijn eerste missie uitvoert, de oude bombardeerder die opnieuw in stilte vervalt, de radioman, met niemand anders te vergelijken, de boord- mecanicien die de ratsoenen meeneemt en de voorraad in het oog houdt, en de twee jonge bedieners van het boordkanon, altijd vol van enthousiasme, alsof ze naar een feest gaan. Nadat ik de zakken van mijn gevechtstenu heb leeggemaakt, één rood die alle persoonlijke documenten en het andere wit voor de brieven naar de familie, heb ik ze zelfs niet opnieuw gevuld. Ik heb alle voorbereiding getroffen, in mijn kamer en al mijn papieren zijn in orde, net zoals ik.
Men spelt ons de les op langdradige wijze en ware het niet van de (rare) kledij van de leerlingen, kon men zich inbeelden in een college waar aanbevelingen primeerden op samenhang. De inlichtingsofficier, de kolonel en de Air Commodore die de basis commandeerden, om beurten gaven ze ons een kleine toespraak. Men overhandigde ons de kaarten van de omgeving van Maagdenburg, een kaart met de anti-luchtafweer batterijen, één met de « decoys » of valse doelen en nog één met de krijsgevangenenkampen.
« En vergeet niet », voegde de inlichtingsofficier toe, « als jullie « neergekomen zijn », probeer dan te ontkomen langs hier, via Holland of neem een Zweedse boot aan één van de havens van de Noord Zee. »